بند ها کتابی بود که دوس داشتم . کتابی بود که نویسنده اهل قضاوت و نصیحت نبود تو رو میبرد وسط فضای داستان میگفت نگاه کن قضیه اینه ادما هم از دیدگاه خودشون این چیزا رو میبنن ببین خودت چیکار میتونی بکنی.
کتاب راجب یک خانواده است . یک خانواده چهار نفره و داستان در سه بخش هر بار از زبان به ترتیب مادر ،پدر و دختر خانواده بیان میشه در ماجرایی که پدر خانواده به نام آزادی فردی خانواده رو ول میکنه و با یه دختر دیگه میره و ادامه ماجرا
اسم کتاب
اسم کتاب بشدت هوشمندانه انتخاب شده. نمیدونم ترجمه باعث شده این ایهام زیبا به وجود بیاد یا نه ولی اگه فقط تو فارسی اینطوریه باید بگم به فارسی اسم کتاب خیلی بهتره گرچه بنطر میاد به زبان اصلی (ایتالیایی) هم اینطوری باشه.
بندها کتابیه راجب بند هایی که ما رو به افراد دیگه وصل میکنه و چه جالب میشه اگه بند وصل کننده دو نفر بند های کفششون باشه.
خانواده ،تعهد و فرزند
خانواده چیه؟چطور باید باشه؟ آیا وفاداری ممکنه؟ و اصلا وفاداری چیه؟ تکلیف فردی که از زندگی با همسرش خسته شده در قبال فرزندانش چیه؟ خیانت چه معنی داره؟ و سوال های دیگر
همه از جمله سوالاتین که مسیر داستان غیر مستقیم بهشون به زیبایی اشاره میکنه و من شخصا جوابی ندارم به خیلی هاشون. این سوالات موقعی جالبتر میشدن که مقایسه به میان میومد.
نویسنده بدنبال مقصر و دادن جواب نبود کسی رو محاکمه نمیکرد کسی رو بر حق نمیدید و هیچ کدوم از شخصیت ها رو هم قضاوت نمیکرد. اینش برام با ارزش بود.
مرز بین آزادی و مسئولیت
این مرز به نطر من اصلی ترین بخش داستان بود اینکه تا کجا ما میتونیم به نام آزادی از برخی مسئولیت هایی که “جامعه” از ما انتطار داره دور بشیم؟
و بر عکس این مسئله: تا کجا به نام مسئولیت اجتماعی میتونیم آزادی یک فرد رو محدود کنیم؟
وقتی در خواست آزادی ما موجب رنج یک فرد بشه رنج اون فرد تقصیر ماست؟ و برعکس وقتی کسی بخاطر مسئولیتی که در قبال ما داره از عدم آزادی رنج ببره آیا ما باید احساس تقصیر کنیم؟
این سوالات همه در فضایی بحث میشن که در داستان ما نه ستون محکمی در تعریف آزادی داریم نه ستون محکمی در رابطه با رنج و نه در رابطه با مسئولیت.نویسنده به ما جواب نمیده و چه بهتر که نمیده چون شخصا مطمئن بودم نقاط مخالفتی پیدا میکردم باهاش